نمادپردازی اکبر رادی با تقابل شخصیت دو زن در نمایشنامه ی از پشت شیشه ها

اکبر رادی از نمایشنامه‌نویسان نام‌آشنای ایرانی ا ست که در پردازش آثار هنری خود از سبک، زبان و بیان ویژه ای برخوردار است. از دیرباز، او به واقع‌گرایی در ادب نمایشی نام بردار بوده؛ اما گاهی نیز در طرح دیدگاه‌های اجتماعی خود، از زبان و بیان نمادین بهره برده که برایند آن، خلق تیپ‌ها و فضاهای نمادینی است که با وجود ملموس و واقعی بودن، می‌توانند نمونه ای برای تیپ‌های مشابه و شرایط همسان باشند. ازاین رو، برخی آثار رادی تن به تأویل های گوناگون می‌دهند و می توان از رویکردهای مختلف به آن‌ها نگریست. ازجمله آثار رادی که از چنین قابلیتی برخوردار است، نمایشنامه «از پشت شیشه‌ها»ست. در این اثر، رادی با به کارگیری صنعت های مدرن، کوشیده است تا چالش بی‌امان و آشتی‌ناپذیر روشن-فکر امروز را با جریانِ نوگراییِ بی‌ریشه به نمایش درآورد. در این پژوهش، تلاش شده است تا شگرد رادی برای بیان نمادین دیدگاه‌هایش در نمایشنامه یادشده واکاوی شود. نتیجه پژوهش نشان می دهد، نویسنده این بیان نمادین را با پردازش شخصیت زن و وانهادن نقش اساسی روایت بر دوش او خلق کرده است. در این روایت، نویسنده با به کارگرفتن شگرد قرینه‌سازی، دو تیپ زن را در کنار و دراصل، در برابر هم قرار داده است؛ یکی، زنی است متجددمآب با تجددی بی اصالت و دیگری، زنی معمولی از نوع امروزیِ آن با همان دغدغه‌های فکری و روانی. از این دیدگاه، هریک از شخصیت ها، به ویژه زنان نمایشنامه، می‌توانند نماینده یک تیپ یا مرام فکری و فرهنگی خاصی باشند که در فضای اثر، در کنار هم نقش‌آفرینی و دراصل، طرح دیدگاه می کنند.