جستجو در:
دوره ۱۵، شماره ۶۰ - ( ۱۴۰۱ )
جلد ۱۵ شماره ۶۰ صفحات ۱۷۴-۱۴۷ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fotoohi Rudmajani M. Poetry and philosophy: Two producers of making truth. LCQ 2022; 15 (60) :147-174
URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-63381-fa.html
URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-63381-fa.html
فتوحی رودمعجنی محمود. خویشاوندی شعر و فلسفه در قرن بیستم. نقد ادبی. ۱۴۰۱; ۱۵ (۶۰) :۱۴۷-۱۷۴
استاد بازنشستۀ دانشگاه فردوسی ، fotoohirud@yahoo.com
چکیده: (۲۷۳۸ مشاهده)
فلسفه و شعر اگرچه همواره از قلمروهای پرطرفدار معرفت بشری بوده‌اند، اما میان آن دو ستیز و ناسازگاری دیرینه‌ای در جریان بوده است. این جستار در پی آن است تا نشان دهد که نسبت فلسفه و شعر از قرن بیستم به این سو از دشمنی به جانب خویشاوندی گراییده است؛ هر چه به روزگار کنونی نزدیک‌تر می‌شویم فیلسوفان ـ به‌ویژه در فلسفۀ قاره‌ای ـ از نگاه ستیزه‌جویانۀ افلاطون‌گرا به شعر فاصله می‌گیرند و به خویشاوندی شعر و فلسفه بیشتر توجه دارند. بر پایۀ این خویشاوندی، مقاله چهار شباهت میان دو قلمرو شعر و فلسفه را مطرح می‌کند و نشان می‌دهد که دگرگونی نگاه به منسابات شعر و فلسفه، نتیجۀ تغییر نگرش معرفت‌شناختی به شعر بوده است.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
فلسفه و ادبیات
دریافت: 1401/5/14 | پذیرش: 1401/5/10 | انتشار: 1401/5/10
دریافت: 1401/5/14 | پذیرش: 1401/5/10 | انتشار: 1401/5/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |