Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

مفهوم «خاموشی و سکوت» در آثار و اشعار مولانا،از جمله مفاهیمی بوده است که ذهن و زبان پژوهشگران را سخت به خود معطوف داشته است. چنان که با تاملی درکارنامه ی مولوی پژوهی ،کتاب ها و مقالاتی را می یابیم که از نظرگاه های مختلف عرفانی، کلامی، زبان شناختی ، و .... کوشیده اند تا به شرح و توضیح این مفهوم مبادرت ورزند. ما در این پژوهش، با دیدگاه انتقادی – تحلیلی، ضمن طبقه بندی و شرح رویکردهای گوناگونی که پژوهشگران با محوریت موضوع خاموشی و سکوت در آثار و اشعار مولانا داشته‌اند، این پرسش بنیادین را مطرح کرده ایم که حلقه‌ی مفقوده این پژوهش‌ها کجاست؟ این حلقۀ مفقوده عدم توجه پژوهش‌ها به سکوت از منظر هرمنوتیکی و آشکارکنندگی آن است. سکوتی هرمنوتیکی که به‌وسیله‌ی آن کلام حق بر زبان عارف بازتاب می‌یابد. به تعبیر دیگر، ما در این پژوهش، تبدیل شدن عارف به زبان حق را به‌وسیله‌ی ساحت هرمنوتیکی سکوت میسر دانسته‌ایم؛ نه فقط از طریق سکوت صرف مولانا در مقام یک عارف.

واژه‌های کلیدی: :اشعار و آثار مولانا|بررسی انتقادی|سکوت و خاموشی|هرمنوتیک ،

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---