دانشگاه اراک ، horri2004tr@gmail.com
چکیده: (۶۹۰۸ مشاهده)
این مقاله جایگاه اقتباس فرهنگی آرنولد از داستان رستم و سهراب شاهنامه را در نظامگان ادبی عصر ویکتوریا در انگلستان بحث و فحص میکند. طبق نظریۀ نظامگان پیشنهادی اون ـ زهر، ادبیات مترجَم میتواند بسته به اینکه فرهنگ مقصد جوان، ضعیف، یا بحرانزده باشد، نوعاً از دو جایگاه اصلی/ برتر و ثانوی/ حاشیهای در فرهنگ مقصد برخوردار شود. بهنظر میرسد ترجمۀ وفادارانۀ شاهنامه به زبان انگلیسی از جایگاهی ثانوی برخوردار باشد؛ لیکن اقتباس توانسته پا را از حد اثر اقتباسی صرف فراتر بگذارد. این جستار به این پرسش میپردازد که چگونه اقتباس فرهنگی آرنولد توانسته در عصر ویکتوریا جایگاه آثار برتر را ازآنِ خود کند. برای پاسخ به این پرسش، به جایگاه آرنولد در مقام مترجِم/ اقتباسگر اشاره میشود و سپس، ضمن بررسی تطبیقی اقتباس آرنولد با داستان اصلی شاهنامه و منابع در دسترس آرنولد، وجوه تفاوت و شباهت متمایز میان دو بوطیقای ادبی فارسی و انگلیسی در پرتوِ نظریۀ نظامگان بحث و فحص میشود. بهنظر میرسد اقتباس آرنولد توانسته از منظر دگرنویسی و نوآفرینی خلاقانۀ آرنولد و با لحاظ کردن ویژگیهایی بوطیقایی سنن ادبی مغربزمین، به جایگاه آثار برتر در نظامگان ادبی این عصر ارتقا یابد.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روش تحقیق ادبی دریافت: 1398/2/6 | پذیرش: 1402/11/14 | انتشار: 1398/8/10