دانشگاه اراک
چکیده: (۶۵۸۳ مشاهده)
این مقاله کتابِ روایتپژوهی داستانهای عامیانه ایرانی (1394) را از منظر صورت و محتوا، بررسی و تحلیل میکند. پس از ذکر مقدمه، ابتدا موضوع و محتوای کتاب و سپس روش کار نویسنده در ارائه موضوع و محتوا به معاینه درمیآید. در بحث محتوایی، ابتدا از موضوع، مسئله و اهداف کتاب، آن گونه که نویسنده ادعا کرده است، سخن گفته میشود. برای این امر، تعاریف، مفاهیم و واژگان کلیدی کتاب مرور و سپس در بحث صورت و شکل کتاب، روش کار نویسنده تبیین میشود و بهویژه از اینکه نویسنده چگونه موضوع و محتوای کتاب را عملیاتی کرده است، سخن گفته میشود. همچنین به برخی اشکالات در شیوههای ارجاعدهی و بهویژه استفاده از منابع بههمراه ذکر شواهدی اشاره شده، در پایان یافتهها و نتایج کتاب مرورِ انتقادی میشود. بهنظر میآید نویسندۀ کتاب ضمن آنکه تلاش کرده داستانهای عامیانه را از منظر نقد و نظریۀ روایتشناسی بکاود که در نوع خود تازگی و بداهت دارد، در کاربست رهیافت روایتشناختی، بهمثابه چارچوبی نظری و عملی برای مطالعۀ قصههای عامیانۀ فارسی، کاستیهایی برطرفشدنی دارد که امید است در چاپهای بعدی اصلاح شوند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
انواع ادبی دریافت: 1397/4/31 | پذیرش: 1397/4/31 | انتشار: 1397/4/31