جستجو در:
دوره ۱۰، شماره ۴۰ - ( ۱۳۹۶ )
جلد ۱۰ شماره ۴۰ صفحات ۱۶۶-۱۴۲ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
هادی روح الله، ترکی محمدرضا، گلچین میترا، رحمانی فر سیما. آیرونی در ذهن و زبان ناصرخسرو. نقد ادبی. ۱۳۹۶; ۱۰ (۴۰) :۱۴۲-۱۶۶
۱- دانشگاه تهران
چکیده: (۵۶۸۴ مشاهده)
نگرش آیرونیک بیانگر نوعی شیوۀ زندگی و نحوهای از بودن و درک خویش در این جهان است. کسی که از چنین درکی برخوردار باشد، دارای موضعی نخبهگرایانه است. ازاینرو در حیطۀ مسائل روشن‌فکری، آیرونی مهم‌ترین روش برخورد با واقعیت است. می‌توان گفت به‌هم خوردن تعادل و نظم زندگی در افراد زیرک، متفکر و عمیق نوعی نگرش فلسفی آمیخته با تردید، اعتراض و طنز ایجاد می‌کند. در زندگی شخصی و شعری ناصرخسرو نیز پیشامدهایی رخ داده است که موجب شده وی از موضعی فراتر از دیگران مسائل مهم زمانه خود را بنگرد و درک کند. بر اساس یافته‌های تحقیق به‌نظر می‌رسد چیزی که بیش از هر تجربه و رخدادی، بن‌مایه اشعار ناصرخسرو را تحت تأثیر قرار داده و از وی شاعری جدی، غیرمنعطف، معترض و عبوس ساخته، ناکامی اجتماعی او از گرایش به آیین اسماعیلیه، شکست تبلیغات مذهبی و عدم توفیق در کسب دوباره پایگاه اجتماعی است. روش این تحقیق توصیفی ـ تحلیلی، ابزار گردآوری اطلاعات برگهنویسی و حوزۀ مطالعات کتابخانهای است.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
انواع ادبی
دریافت: 1396/7/19 | پذیرش: 1396/10/22 | انتشار: 1396/10/22
دریافت: 1396/7/19 | پذیرش: 1396/10/22 | انتشار: 1396/10/22
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |