جستجو در:
دوره ۷، شماره ۲۵ - ( ۱۳۹۳ )
جلد ۷ شماره ۲۵ صفحات ۲۱۰-۱۸۵ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadi I M, Afshar M. Visual Interpretation of “Mythical Time” in Bayzai's Movies. LCQ 2014; 7 (25) :185-210
URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-10219-fa.html
URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-10219-fa.html
محمدی ابراهیم، افشار مریم. ترجمان تصویری «زمان اسطورهای» در سینمای بیضایی. نقد ادبی. ۱۳۹۳; ۷ (۲۵) :۱۸۵-۲۱۰
ابراهیم محمدی* 
۱، مریم افشار۱
۱، مریم افشار۱
۱- دانشگاه بیرجند
چکیده: (۹۶۴۰ مشاهده)
سینمای بهرام بیضایی را میتوان نوعی «ترجمان تصویری اسطوره» دانست؛ این البته ازجهتی، خود یکی از مشخصه‌های اصلی روایت و ادبیات (اینجا ادبیات نمایشی) مدرنیستی و پسامدرنیستی است. بیضایی در امروزی کردن اسطوره‌ها و برداشتی نو از آن‌ها، و گاه اسطوره‌سازی و اسطورهشکنی و نیز نزدیک کردن ساختار روایی آثارش به اسطوره اهتمام ویژه‌ای دارد. البته، کشف و تبیین جنبههای گوناگون شکلی و ساختاری اسطورهمانندی آثار سینمایی بیضایی بدون مراجعه به آرا و نظریههای اسطورهشناسان ساختارگرایی، مانند کلود لوی استروس ممکن نیست. در این نوشتار، با تکیه بر دیدگاه روایتشناسان و اسطورهشناسان ساختارگرا (ازجمله پراپ، برمون، تودوروف، بارت و استروس)، شکل و ساختار پرداخت زمان در چهار اثر سینمایی بیضایی: «چریکه تارا» (1357)، «مرگ یزدگرد» (1360)، «شاید وقتی دیگر» (1366) و «مسافران» (1370) با الگوی اسطورهای آن سنجیده و نشان داده شده است که در روایتگری سینمایی او، زمان به ساختار اسطورهایاش نزدیک و به بیان روشنتر، رویدادمحور، بیپایان، سنجهناپذیر، ایستا، شکسته، مقدس و آیینی می‌شود.
دریافت: 1392/5/20 | پذیرش: 1392/10/16 | انتشار: 1393/3/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |