دوره ۱۷، شماره ۶۵ - ( ۱۴۰۳ )                   جلد ۱۷ شماره ۶۵ صفحات ۹۱-۴۹ | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 10.48311/lcq.17.65.49

XML English Abstract Print

فضاهای هتروتوپیایی (دگرسان) در داستان‌های شهریار مندنی‌پور: خوانشی فضا‌ـ‌مکان محور
توحید تیموری*
دانشگاه زنجان ، tohidrohiteymouri@gmail.com
چکیده:   (۲۰۴۸ مشاهده)
شهریار مندنی‏پور از نسل نویسندگان معاصری است که به تجربه‏گرایی در ساختار و فرم پرداخته است. برای همین، خواننده در داستان‏های او با فضاهایی مواجه است که درواقع ترکیبی از فضاهای مختلف و در عین‌حال ناهمگون می‏باشد. پرداخت به این نوع فضاها را به‌صورت نظری و گاه عملی می‏توان در رویکرد میشل فوکو مشاهده کرد که او آن‌ها را فضاهای هتروتوپیایی یا دگرسان می‏نامد. در همین راستا، این مطالعه به شرح این نوع فضاها در آرای فوکو و دیگر متفکران می‏پردازد که در این زمینه اندیشه ورزیده‏اند تا خواننده آگاهی عمیقی از فضاها به‌دست آورد. سپس مطالعه حاضر، جستاری به بحث این فضاها در آثار مندنی‏پور مومیا و عسل، ماه نیمروز، شرق بنفشه و آبی ماورای بحار می‏زند که از معدود نویسندگان ایرانی است که چنین تجربه‏ای در داستان‏نویسی داشته است. این مطالعه به این نتیجه‌گیری می‏رسد که مندنی‏پور با مطرح کردن چنین فضاهایی در داستان‏های خود به حقیقت مکتوم در ورای ساختار همگن تک فضایی اشاره دارد و چنین فضاهایی به شخصیت‏ها کمک می‏کنند از محدودیت‏های فضاهای همگن فراتر رفته و طرحی نو دراندازند.
واژه‌های کلیدی: جغرافیا، فضا، مکان، فضاهای هتروتوپیایی (دگرسان)، گوراب، بیابانه، گورستان، سینما، کافه، فضای ادبیات
متن کامل [PDF 1112 kb]   (۲۲۲۶ دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: نقد داستان معاصر
دریافت: 1402/10/19 | پذیرش: 1403/2/31 | انتشار: 1403/2/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.