دانشگاه زنجان ، tohidrohiteymouri@gmail.com
چکیده: (1055 مشاهده)
شهریار مندنیپور از نسل نویسندگان معاصری است که به تجربهگرایی در ساختار و فرم پرداخته است. برای همین، خواننده در داستانهای او با فضاهایی مواجه است که درواقع ترکیبی از فضاهای مختلف و در عینحال ناهمگون میباشد. پرداخت به این نوع فضاها را بهصورت نظری و گاه عملی میتوان در رویکرد میشل فوکو مشاهده کرد که او آنها را فضاهای هتروتوپیایی یا دگرسان مینامد. در همین راستا، این مطالعه به شرح این نوع فضاها در آرای فوکو و دیگر متفکران میپردازد که در این زمینه اندیشه ورزیدهاند تا خواننده آگاهی عمیقی از فضاها بهدست آورد. سپس مطالعه حاضر، جستاری به بحث این فضاها در آثار مندنیپور مومیا و عسل، ماه نیمروز، شرق بنفشه و آبی ماورای بحار میزند که از معدود نویسندگان ایرانی است که چنین تجربهای در داستاننویسی داشته است. این مطالعه به این نتیجهگیری میرسد که مندنیپور با مطرح کردن چنین فضاهایی در داستانهای خود به حقیقت مکتوم در ورای ساختار همگن تک فضایی اشاره دارد و چنین فضاهایی به شخصیتها کمک میکنند از محدودیتهای فضاهای همگن فراتر رفته و طرحی نو دراندازند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
نقد داستان معاصر دریافت: 1402/10/19 | پذیرش: 1403/2/31 | انتشار: 1403/2/10