دوره 14، شماره 56 - ( 1400 )
جلد 14 شماره 56 صفحات 87-53 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فرزاد بالو* 
1، رضا رضاپور2
1، رضا رضاپور2
1- دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران ، farzad_baloo@yahoo.com
2- دانشگاه مازندران
2- دانشگاه مازندران
چکیده: (1822 مشاهده)
«خاموشی و سکوت» در آثار و اشعار مولانا از مفاهیمی است که ذهن و زبان پژوهشگران را به خود مشغول کرده است؛ چنان‌که با تأملی در کارنامۀ مولوی‌پژوهی، کتاب‌ها و مقالاتی را می‌یابیم که از نظرگاه‌های مختلف عرفانی، کلامی، زبان‌شناختی و... کوشیده‌اند این مفاهیم را شرح دهند. در این پژوهش، با دیدگاه انتقادی ـ تحلیلی، ضمن طبقه‌بندی و شرح رویکردهای گوناگونی که پژوهشگران با محوریت موضوع خاموشی و سکوت در آثار و اشعار مولانا داشتهاند، این پرسش بنیادین مطرح شده که حلقۀ مفقودۀ این پژوهشها کجاست. این حلقۀ مفقوده بی‌توجهی پژوهشها به سکوت از منظر هرمنوتیکی و آشکارکنندگی آن است. سکوتی هرمنوتیکی که بهوسیلۀ آن کلام حق بر زبان عارف بازتاب مییابد. به تعبیر دیگر، در این پژوهش، تبدیل شدن عارف به زبان حق بهوسیلۀ ساحت هرمنوتیکی سکوت میسر دانسته شده، نه‌فقط از طریق سکوت صِرف مولانا در مقام عارف.
نوع مقاله: پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
هرمنوتیک
دریافت: 1400/2/9 | پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1400/12/10
دریافت: 1400/2/9 | پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1400/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |