دوره 7، شماره 27 - ( 1393 )                   جلد 7 شماره 27 صفحات 156-127 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.20080360.1393.7.27.1.1

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dorri N, Rezai S, Rezai Z. Analyzing the Agreement between Rhythm and Content in the Poetry of Mostafa Rahmandoost and Naser Keshavarz. LCQ 2014; 7 (27) :127-156
URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-1001-fa.html
دری نجمه، رضایی سمیه، رضایی زینب. پیوند وزن و محتوا در شعر مصطفی رحماندوست و ناصر کشاورز. نقد ادبی. 1393; 7 (27) :127-156

URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-1001-fa.html

پیوند وزن و محتوا در شعر مصطفی رحماندوست و ناصر کشاورز
نجمه دری* 1، سمیه رضایی2 ، زینب رضایی3
1- استادیار زبان وادبیات فارسی دانشگاه هرمزگان
2- دانشجوی دکتری دانشگاه هرمزگان
3- کارشناس زبان و ادبیات فارسی
چکیده:   (11279 مشاهده)
وزن شعر یکی از عناصر اساسی آن و عاملی بسیار مؤثر در خیال‌انگیزی کلام است. بی‌تردید، شاعر در قالبی ازپیش‌تعیین‌شده به سرودن نمی‌پردازد؛ بلکه همۀ عناصر به‌دنبال محتوا و هماهنگ با مضمون شعر به‌وجود می‌آیند. ناهماهنگی وزن و محتوا می‌تواند دلیلی بر کوششی و ساختگی بودن آن باشد. شعر کودک نیز دارای ساختاری‌ است که عناصر آن در کنار یکدیگر پدیدآورندۀ نظامی راستین‌اند و از میان شاعران کودک، کسانی موفق‌ترند که همۀ عناصر شعرشان متناسب با یکدیگر، به‌وجود‌آورندۀ آن نظام باشند. به‌منظور یافتن راز توفیق دو سرایندۀ بنام در حوزۀ شعر کودک و نوجوان، مصطفی رحماندوست و ناصر کشاورز، در حجم چشم‌گیری از اشعار آنان میزان هماهنگی وزن و محتوا بررسی شد و سرانجام مقایسه‌ای میان آن‌ها صورت گرفت. یکی از رمزهای توفیق این دو شاعر کودک، هماهنگی میان وزن و محتوای اشعارشان است؛ زیرا درصد زیادی از آن اشعار با توجه به نوع وزن و مضمون شعر، دارای این هماهنگی هستند. 
واژه‌های کلیدی: شعر، وزن، ناصر کشاورز، محتوا، مصطفی رحماندوست، هماهنگی
متن کامل [PDF 207 kb]   (6144 دریافت)    
نوع مقاله: نقد عملی | موضوع مقاله: ادبیات کودک|بلاغت
دریافت: 1392/10/30 | پذیرش: 1393/5/13 | انتشار: 1393/8/1
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.