جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای گونه آمیغی
سعید شفیعیون،
دوره ۱۷، شماره ۶۸ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
ارشد طهماسبی علاوه بر جایگاه معلمی، نوازندگی و آهنگ‌سازی در عرصه موسیقی، در حوزه نگارش‌های پژوهشی موسیقی ایرانی هم نامی آشنا و برجسته کسب کرده است. او به‌تازگی کتابی در باب زندگی خود نگاشته که نظر به روحیه لطیف و حساس هنری و منش و روش تحقیقی، همچنین نگاه اخلاقی و بیان صریح جسارت‌بارش و ضمناً تجربه نوشتاری ارزنده و انسش با ادبیات داستانی به‌ویژه، مهم‌ترین منبع آگاهی برای شناخت درونی‌ترین جریان‌‌ها و شخصیت‌های مهم موسیقی این نیم‌قرن به‌شمار می‌آید. افزون بر این‌ها این کتاب خواندنی از باب خلاقیت نوشتاری، نمونه‌ای از گونه ادبی آمیغی خودزندگی‌نامه‌نگاری است. این اثر او در قالب مصاحبه خیالی، ترکیبی از روزنوشت، خودزندگی‌نامه، اعتراف‌نامه، سفرنامه و نقدنامه تولید شده است. از آنجا که نویسنده این مقاله مدعی است که این کتاب اتفاقی تازه در گونه‌شناسی ادبی است، نخست در مقدمه‌ای به ماهیت ژانری این اثر و تدقیق بعضی زوایای این بحث اعم از مرز این گونه با گونه‌های هم‌سنگش پرداخته، سپس به تحلیل گونه‌شناسی آن و بیان ارزش‌های هنری و محتوایی آن کوشیده است. کتابی که با تمرکز بر مراوده نویسنده با چند موسیقی‌دان جریان‌ساز ایرانی، یعنی لطفی و علیزاده و نیز دیگر اهالی این وادی به همراه اظهار نظرهای بسیار باریک‌بینانه نویسنده کتاب از منظرهای متنوع خاصه قومی و صنفی بی‌اندازه جذاب و آگاهی‌بخش است.
