---

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل استنادی مقالات فصلنامه‌ی علمی ‌– پژوهشی نقد ادبی صورت گرفته است. این پژوهش به صورت پیمایشی و با استفاده از روش تحلیل استنادی انجام گرفته است. جامعه مورد مطالعه را مقاله‌های شماره‌های‌ ۱ تا ۲۸ این مجله تشکیل می‌دهد که طی سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۳ منتشر شده‌اند. هم‌تألیفی پدیدآورندگان مقاله‌ها، تمایل ‌بیش‌تر پژوهشگران را به تألیفات انفرادی نشان می‌دهد. دانشگاه فردوسی مشهد، پرتولیدترین موسسه شناخته شد. هم‌چنین ‌بیش‌ترین هم‌تألیفی در میان موسسات به‌وسیله دانشگاه‌ تربیت مدرس انجام شده است. میانگین استناد برای هر مقاله ۱/۲۱ به دست آمد. ‌بیش‌ترین استناد به کتاب‌ها (۲۴/۷۶ درصد) و سپس به مجلات (۱۶/۲۱ درصد) می‌باشد. از نظر زبان، منابع فارسی (۰۵/۶۹ درصد) ‌بیش‌ترین استنادها را داراست. محمدرضا شفیعی کدکنی، سیروس شمیسا و تزوتان تودوروف پراستنادترین نویسندگان شناخته شدند. محمد نبوی پراستنادترین مترجم در این حوزه می‌باشد. «ساختار و تأویل متن» پراستنادترین کتاب، «فصلنامه نقد ادبی» و «New literary History» پراستنادترین مجله می‌باشند.