---

تحلیل دقیق رفتار قیر به عنوان یک ماده ویسکوالاستیک و پدیده‌های طبیعی حاکم بر آن مانند پیرشدگی، از مسائل مهم مهندسی روسازی است. از این رو کنترل خصوصیات دمای پایین و بالای قیرها به منظور پیشگیری از ترک خوردگی‌های دمای پایین و آسیب‌های متداول دمای بالا به منظور خدمت‌دهی مناسب در طول عمر روسازی ضروری است. در این مطالعه شبیه‌سازی پدیده پیرشدگی و بررسی اثرات آن بر روی خصوصیات مکانیکی قیرها با استفاده از روش دستورالعمل سوپرپیو یعنی روش RTFOT برای پیرشدگی کوتاه‌مدت و روش PAV برای پیرشدگی بلندمدت انجام شده است. به منظور بررسی تأثیر چرخه‌های مکرر PAV بر خصوصیات قیرها سه نوع قیر با درجات نفوذ مختلف ۵۰-۴۰ (۷۰-۱۶PG)، ۶۰-۷۰ (۶۴-۲۲PG) و ۱۰۰-۸۵ (۲۸-۵۸PG) انتخاب و از هر کدام سه نمونه تحت مراتب پیرشدگی یک الی سه بار PAV قرار گرفته‌اند. آزمون رئومتر تیر برشی (BBR) در سه دما از صفر تا ۱۲- درجه سانتی‌گراد و رئومتر برش دینامیکی (DSR) در هفت دما از ۴۶ تا ۸۲ درجه سانتی‌گراد انجام شده است. بر اساس نتایج به ‌دست ‌آمده، دمای بالای عملکردی قیرها حداکثر سه ‌رده و دمای پایین عملکردی آن‌ها حداکثر دو رده افزایش پیدا کرده است. به ‌عبارت دیگر درجه‌بندی قیرهای مورد بررسی در این پژوهش، پس از سه مرتبه اعمال PAV به‌ترتیب به ۴-۸۲، ۱۰-۸۲ و ۱۶-۷۰ تبدیل شده است. همچنین ارتباط خصوصیات عملکردی دمای بالای قیرهای پیرشده با تغییرات شیمیایی آن‌ها در مراتب مختلف پیرشدگی بررسی و تغییرات آن‌ها به منظور نمایش همبستگی میان این خصوصیات مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که خصوصیات ویسکوالاستیک دمای بالا و شاخص پیرشدگی شیمیایی قیرهای مختلف دارای ارتباط خطی قوی با ضریب تعیین (R^۲) بیش از ۹/۰ بوده است.
 

---

این مقاله در پی ارائه تصویری از سیر تحول صناعات بدیعی در سنت بلاغی غرب در عصرکلاسیک (قرن چهارم ق. م تا قرن چهارم م.) است. برای این منظور، رده بندی های متفاوت صناعات بدیعی در دو حوزه فن خطابه و دستور زبان -که تا پیش از رنسانس اساس پژوهش های زبانی و سبک شناختی بود- بررسی شده است. در بخش نخست که به فن خطابه اختصاص دارد، جایگاه صناعات بدیعی و رده بندی آن در آثار خطیبان یونان و روم باستان بحث شده است. در بخش دوم، پس از اشاره به برخی هم پوشی های فن خطابه و دستور زبان، صناعات بدیعی از دیدگاه دستوریان عصر کلاسیک بررسی و به تفاوت های رده بندی و کارکرد صناعات در این دو حوزه پرداخته شده است.

---

خانوادۀ Leucospidae (Hymenoptera: Chalcidoidea) درشت‌ترین زنبورهای کلسیدویید با خصوصیات مورفولوژیک متمایز هستند. در کلکسیون حشرات دانشکده کشاورزی در کربلا، گونه‌ی Leucospis bifasciata Klug, ۱۸۱۴ در سال ۲۰۱۹ با استفاده از تور حشره‌گیری جمع‌آوری شده بود. این گونه برای اولین بار از عراق گزارش می‌شود. با در نظر گرفتن گونه‌ی
L. dorsigera Fabricius که قبلاً گزارش شده، تعداد گونه‌های خانوادۀ Leucospidae در عراق به دو گونه می‌رسد.

---

فون قبیله Ichneumonini Latreille, ۱۸۰۲ (Ichneumonidae: Ichneumoninae) در شمال مرکزی ایران مورد بررسی قرار گرفت. نمونه‌ها به وسیله تله مالیز از مارس تا نوامبر سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ جمع‌آوری شد. در مجموع ۲۸ گونه شناسایی گردید که سه گونه و یک زیرگونه برای اولین بار از ایران گزارش شد: Eutanyacra ruficornis Berthoumieu, ۱۸۹۴، Ichneumon quadrialbatus Gravenhorst, ۱۸۲۰، Ichneumon sarcitorius turkestanicus Heinrich, ۱۹۲۹ و Stenobarichneumon basalis Perkins, ۱۹۶۰. همچنین ۱۷ گزارش استانی جدید ثبت شد. گونه جدید Anisopygus persicus Shirzadegan, Talebi & Riedel sp. nov. از استان گیلان در شمال ایران توصیف شد. تعداد گونه‌های شناخته شده قبیله Ichneumonini در ایران به ۱۴۳ گونه رسید. ویژگی‌های مورفولوژیکی گزارش‌های جدید و گونه Virgichneumon albilineatus (Gravenhorst, ۱۸۲۰) و همچنین لیست به‌روزشدۀ قبیله Ichneumonini از ایران ارایه شد.

---

جنس Sphex Linnaeus (Hymenoptera: Sphecidae) در هند مورد مطالعه قرار گرفت و کلید گونه‌ها ارایه شد. پراکنش چهار گونه از جنس Sphex تکمیل گردید. گونه Sphex zubaidiyacus Augul, ۲۰۱۳ به عنوان مترادف کم‌سابقه نام S. obscurus (Fabricius, ۱۸۰۴) پیشنهاد شد.