جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای داستان‌های فلسفی
رقیه زمانپور، جهانگیر صفری، اسماعیل صادقی، حمید رضایی،
دوره ۱۵، شماره ۵۸ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
فلسفه برای کودکان (فبک)، از رویکردهای مهم و فراگیر در آموزش تفکر به کودکان قلمداد می‌شود که در آن از روش‌های گوناگونی همچون بازی، فیلم و انیمیشن، مباحثه و داستان در جهت تعلیم اندیشیدن به روش فلسفی به کودکان استفاده می‌شود. یکی از شگردهایی که می‌تواند به‌عنوان ابزاری کارآمد در تحقق اهداف این برنامه مورد استفاده قرار بگیرد، مقولۀ «طنز» است. طنز از سویی با مباحث مورد توجه فلسفه برای کودکان، همچون دموکراسی، فضایل اخلاقی، تفکر خلاق و انتقادی، تعامل اجتماعی، گفتمان و تجربیات روزمرۀ کودکان، پیوند برقرار می‌کند و از سویی به فرهنگ و روحیۀ طنزپذیر ایرانیان نزدیک است و به این دلیل، کارکرد مثبت و تأثیرگذاری در برنامۀ فلسفه برای کودکان خواهد داشت. طنز همچنین می‌تواند با نقشی که در شخصیت‌پردازی، رهاسازی و بازرمزگردانی نشانه‌ها در داستان‌های فبک ایفا می‌کند، در بالا بردن غنای ادبی این نوع داستان‌ها، جذب کودکان مخاطب و تأثیرپذیری آن‌ها از داستان‌های فلسفی، موفق عمل کند و بدون ایجاد اختلال در کارکردهای فبک، در محقق کردن اهداف این برنامه سهیم باشد.
