---

یکی از شخصیت های بزرگ ادبی – عرفانی که در حیطه نقد و نظریه ادبی نکته ها و گفته های قابل تأمل بسیاری گفته است ؛ عین القضات همدانی است . وی در چهار اثر ممتاز خود نگره های تازه و نادری را در باب نقد و تحلیل و تأویل متن و حقیقت آن مطرح کرده است که از میان آنها می توان به نحوۀ نسبت معنا و لفظ ، شکل اتصالی و انفصالی کلمات در ارتباط با مفهوم و محتوا، نسبت شعر و نثر با ذهنیت و زاویۀ دید خواننده ، بی خویش نویسی و به ویژه سه ساحت کودکی، عاقلی و عاشقی در تحلیل معنا و معنای معنا اشاره کرد که هنوز هم بسیار عمیق و گیراست . هدف این مقاله تحلیل نگره های ادبی عین القضات در پرتو تفسیری هماهنگ از آثار مسلم اوست .

---

هدف: ظهور گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری مقاوم به آنتی‌بیوتیک یکی از عوامل مهم در کاهش موفقیت رژیم‌های درمانی می‌باشد. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس از باکتری‌های فلور بی‌ضرر و مقاوم به اسید معده می‌باشد که می‌تواند در مهار گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری در معده نقش مؤثری داشته باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه ۴۰ گونه هلیکوباکتر پیلوری از ۱۴۵ نمونه‌ بیوپسی معده بیماران مبتلا به ورم معده، مراجعه کننده به بخش گوارش بیمارستان بقیه‌ا... در سال ۱۳۸۵ جداسازی شد. پس از کشت نمونه‌های بیوپسی شده در محیط اختصاصی بروسلا بلاد آگار و شناسایی باکتری با آزمایش‌های تکمیلی (رنگ آمیزی گرم، ریخت‌شناسی کلونی و بیوشیمیایی) و حساسیت سنجی به دو روش دیسک دیفیوژن اصلاح شده و آزمون E (E.Test) انجام شد. سپس مقاومت گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری به مترونیدازول، کلاریترومایسین، آموکسی‌سیلین و تتراسیکلین تعیین شد. همچنین اثر مهارکنندگی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس جدا شده از ماست بر رشد هلیکوباکتر پیلوری با روش کشت هم زمان مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: ۵/۶۲% از گونه‌های هلیکوباکتر جدا شده از بیماران به مترونیدازول، ۵/۲۲% به کلاریترومایسین، ۵/۷% به آموکسی‌سیلین و ۵/۲% به تتراسیکلین مقاوم بودند. در بررسی اثر مهاری لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر رشد گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری با روش کشت هم زمان، از رشد ۲۲ (۵۶%) ایزوله هلیکوباکتر پیلوری، به وسیله لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ممانعت به عمل آمد. ۲/۶۸% موارد مربوط به گونه‌های حساس به آنتی بیوتیک و ۸/۳۱% مربوط به گونه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع گونه‌های هلیکوباکتر پیلوری مقاوم به آنتی بیوتیک‌های رایج به ‌خصوص مترونیدازول و کلاریترومایسین، استفاده از درمان‌های جایگزین مانند استفاده از پروبیوتیک‌ها ضروری می‌باشد.

---

هدف: لژیونلا پنوموفیلا عامل بیش از ۹۵ درصد پنومونی شدید لژیونلایی است. جداسازی عامل ایجادکننده پنومونی از نمونه‌های مایع برونکوآلوئولار با کشت یک فرایند حساس و زمانبر است. بعضی گونه‌های لژیونلا با وجود زنده بودن در نمونه بالینی، در محیط کشت رشد نمی‌کنند. هدف از این مطالعه جداسازی لژیونلا از نمونه‌های مایع برونکوآلوئولار با دو روش PCR و کشت است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از ۷۰ بیمار مشکوک به پنومونی لژیونلایی، نمونه مایع برونکوآلوئولار تهیه شد. نمونه‌ها روی محیط اختصاصی لژیونلا (BCYE) کشت داده شدند. تمامی نمونه‌ها نیز با استفاده از آغازگرهای اختصاصی (ژن mip) با روشPCR ارزیابی شدند. نتایج: از ۷۰ نمونه مایع برونکوآلوئولار مورد بررسی، (۲/۴ درصد) ۳ نمونه با کشت و (۴/۸ درصد) ۶ نمونه باPCR مثبت شدند. تمامی نمونه‌های کشت مثبت با PCR هم مثبت بودند. از طرفی علایم بالینی بیماران نیز کاملاً با نتایج به‌دست آمده در آزمایشگاه مطابقت داشت. نتیجه‌گیری: تشخیص سریع و دقیق لژیونلا پنوموفیلا برای درمان عفونت‌های شدید ناشی از این باکتری بسیار مهم است. آنالیز نتایج ما نشان داد که حساسیت و سرعت روش PCR خیلی بیشتر از کشت در نمونه‌های مایع برونکوآلوئولار برای شناسایی لژیونلا پنوموفیلا است. بنابراین روش PCR می‌تواند روشی مناسب برای جداسازی و شناسایی لژیونلا پنوموفیلا از نمونه مایع برونکوآلوئولار در بیماران مبتلا به پنومونی شدید باشد.

---

هدف: عفونت‌های ناشی از انتروکوکسی‌های مقاوم به ونکومایسین در تمامی دنیا در حال افزایش است. مقاومت این باکتری‌ها به آنتی‌بیوتیک‌های گلیکوپپتیدی در ارتباط با ژن‌های van A, B, C, D, E است که باعث کاهش تأثیر این آنتی‌بیوتیک‌ها در دیواره این باکتری‌ها می‌شود. منشا این ژن‌ها تاکنون شناخته نشده است؛ اما مطالعات در سال‌های اخیر مقاومت انتروکوکوس‌ها را ناشی از انتقال ژن van B از طریق باکتری‌های فلور روده‌ای گزارش نموده‌اند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع ژن‌های van A, B, C, D, E در انتروکوکوس‌های جدا شده از مدفوع بیماران بستری در بیمارستان امیراعلم بوده است. مواد و روش‌ها: برای تعیین شیوع انتروکوکسی‌های مقاوم به ونکومایسین در مدفوع بیماران بستری در بیمارستان امیراعلم، ۴۲۲ انتروکوکسی از مدفوع این بیماران جداسازی شدند، مقاومت این باکتری‌ها با روش دیسک دیفوزیون نسبت به ونکومایسین تعیین، MIC باکتری‌های مقاوم به ونکومایسین نیز با روش رقت در آگار و حضور ژن‌های van A, B, C, D, E با PCR بررسی شد. نتایج: در این مطالعه ۶۰ درصد از انتروکوکسی‌ها دارای ژن van A و ۴۰ درصد دارای ژن van B و ۲۰ درصد هر دو ژن van A و van B را دارا بودند. در هیچ‌کدام از انتروکوکسی‌ها ژن van C, D, E مشاهده نشد. MIC انتروکوکسی‌های مقاوم به ونکومایسین در این بررسی بین ۵۱۲-۱۰۲۴ میکروگرم در میلی‌لیتر بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که بیشتر انتروکوکسی‌های مقاوم به گلیکوپپتیدهای جدا شده از مدفوع حاوی ژن van A و van B هستند. این احتمال وجود دارد که عفونت‌های ناشی از انتروکوکوس‌های مقاوم به ونکومایسین در کشور ما در حال افزایش باشد.

---

چکیده باکتریListeria monocytogenes یکی از خطرناک‌ترین باکتری‌ها در محصولات غذایی است که موجب ۲۰ تا %۳۰ مرگ و میر در مبتلایان می‌گردد. از جمله غذاهایی که عامل لیستریوزیز است، غذاهای آماده مصرف (RTE) هستند. بنابراین روش‌های مناسب حرارت‌دهی برای حذف این پاتوژن در فرآیند تولیدمحصول نیاز است. L. monocytogenes قدرت ورود به حالت «زنده اما غیر قابل کشت» (VBNC) در شرایط نامساعد رشد را دارد. بنابراین این پژوهش به منظور بررسی رفتار این پاتوژن در دمای بالاتر از دماهای پیشنهادی برای حذف این پاتوژن صورت پذیرفت. بدین منظور ۱۰^۶ ×۵ باکتری در اواسط رشد لگاریتمی به سه محیط سرم فیزیولوژی، BHI و آبگوشت ماهی قزل آلای رنگین کمان (FB) تلقیح شده و سپس به مدت ۱۰ دقیقه در معرض دمای ºC ۸۵ قرار گرفتند. سپس باکتری‌ها با روش‌های کشت روی محیط BHI آگار غنی شده، لیستریا کروموژنیک آگار، BacLight^® Live/Dead و RT-PCR به منظور بررسی بیان ژن ۱۶S rRNA قبل و بعد از شوک حرارتی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که این باکتری توانایی کشت‌پذیری خود را طی شوک حرارتی بالا از دست می‌دهد. نتایج بررسی زنده‌مانی این باکتری با روش BacLight^® Live/Dead نیز نشان داد این باکتری پس از شوک حرارتی زنده مانده است. نتایج بررسی بیان ژن نیز نتایج قبل را به طور معنی‌داری (P<۰,۰۱) تأیید و نشان داد که ژن ۱۶S rRNA در باکتری‌های غیر  قابل کشت بیان می‌گردد. طبق نتایج این پژوهش، تردید بزرگی در مورد D value در کنترل کیفیت میکروبی برای این پاتوژن در فرآیندهای فرآوری مواد غذایی، به ویژه غذاهای RTE وجود دارد.

---

هدف: کمپلکس آنتی‏ژن ۸۵ مایکوباکتریوم توبرکلوزیس شامل سه پروتئین ترشحی است که خاصیت ایمنی‏زایی دارند. این پروتئین‏ها کاندیداهای مهمی در طراحی واکسن سل هستند. برای استفاده از این پروتئین‏ها به‏عنوان واکسن‏های زیرواحدی یا به‏عنوان یادآور برای BCG نوترکیب یا واکسن‏های DNA، تولید آنتی‏ژن‏های پروتئینی به شکل نوترکیب الزامی است. پروتئین‏های مایکوباکتریوم که در دیواره هستند نسبتاً غیرقطبی است و تولید آن‏ها به شکل نوترکیب در سویه بیانی اشریشیا کلی با پروتئین‏های دیگر متفاوت است. هدف از این مطالعه تولید و تخلیص آنتی‏ژن نوترکیب ۸۵C به‏عنوان یک ایمنوژن است. مواد و روش‏ها: آنتی‏ژن ۸۵C در حامل پلاسمیدی pJET۱,۲ و در نهایت در pET۳۲a(+) کلون و در هر دو پلاسمید تعیین توالی شد. القای تولید پروتئین با IPTG صورت گرفت و تخلیص با حل کردن اجسام توده‏ای داخل سلولی در اوره، جذب با رزین نیکل، حذف اوره با شیب کاهشی اوره در محلول‏های شستشو و در نهایت جمع‏آوری پروتئین نوترکیب به شکل محلول انجام شد. تأیید آنتی‏ژنیک پروتئین نوترکیب با وسترن بلات و توسط آنتی‏بادی ضد پلی‏هیستیدین، آنتی سرم پلی‏کلونال خرگوشی ضد مایکوباکتریوم توبرکولوزیس و سرم بیمار سلی بستری انجام شد. نتایج: ژن آنتی‏ژن ۸۵C با موفقیت کلون و با تعیین توالی تأیید شد. آنتی‏ژن ۸۵C در میزبان اشریشیا کلی بیان و تخلیص شد. نتیجه‏گیری: نتایج وسترن بلات به موازات نتایج تعیین توالی نشان دهنده درستی تولید پروتئین آنتی‏ژن ۸۵C نوترکیب و حفظ نسبی ساختار اپی‏توپی آن است.

---

هدف: سرطان سینه از علل عمده مرگ و میر زنان در سراسر جهان است. درمان‏های دارویی متعارف با استفاده از داروهای سیتوتوکسیک دارای سطح بالایی از عوارض جانبی برای بیمار است. امروزه محققین به دنبال درمان جایگزین با آثار جانبی کم و حداکثر بهره‏وری هستند. oipA یکی از مهم‏ترین پروتئین‏های غشای خارجی هلیکوباکتر پیلوری است. هدف این مطالعه بررسی اثر توکسیسیتی پروتئین نوترکیب غشای خارجی التهاب ی(oipA) هلیکوباکتر پیلوری بر رده سلولی سرطانی سینه در شرایط آزمایشگاهی است. مواد و روش‏ها: بیان و تخلیص پروتئین نوترکیب OipA با استفاده از ستون نیکل انجام شد. از واکنش آنتی‏بادی پلی‏کلونال ضد پیکره هلیکوباکتر پیلوری با باندهای پروتئینی برای اثبات حضور پروتئین استفاده شد. سلول‏های سرطانی سینه ۴T۱ با غلظت‏های مختلف پروتئین تیمار شد. میزان بقای سلولی با آزمون MTT سنجیده شد. نتایج: واکاوی SDS-PAGE بیان پروتئین را تأیید کرد. اندازه پروتئین بیان شده ۳۴۰۰۰ دالتون بود. نتایج آزمون MTT در زمان ۲۴ ساعت نشان داد که پروتئین OipA در غلظت ۲۵۰ میکروگرم/ میلی‏لیتر روی سلول‏های سرطانی سینه ۴T۱ دارای اثر سیتوتوکسیک است. نتیجه‏گیری: در این مطالعه اثر توکسیک پروتئین OipA مشاهده شد. OipA به‏طور مستقیم بر سلول‏های سرطانی سینه اثر توکسیک دارد. این پروتئین ممکن است به‏عنوان یک ابزار جدید برای راه‏کار‏های درمانی در آینده برای درمان سرطان مطرح باشد.