جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای عربشاهی کاشی
الهام عربشاهی کاشی، رضا شجری،
دوره ۱۶، شماره ۶۱ - ( بهار ۱۴۰۲ )
چکیده
اسماعیل فصیح از نویسندگان صاحبنام و پرکار در زمینۀ ادبیات داستانی به‌ویژه ادبیات پلیسی و کارآگاهی است که شماری از آثار وی مانند شهباز و جغدان، شراب خام، درد سیاوش، دل کور و... بیشتر جنبۀ پلیسی و کارآگاهی دارند. با وجود شهرت این نویسنده، همان طور که نتایج این پژوهش نشان میدهد، او تا حد زیادی تحت تأثیر آگاتا کریستی و رمان‌های جنایی او بوده است؛ بهطوری که با مقایسۀ تطبیقی آثار پلیسی این دو نویسنده می‌توان به بسیاری از مؤلفههای مشترک در زمینۀ ادبیات پلیسی در آثار ایشان دست یافت. اسماعیل فصیح نهتنها در انتخاب زبان راوی و نوع شخصیت‌پردازی بلکه حتی در انتخاب پی‌رنگ برخی داستان‌ها نیز تحت تأثیر آگاتاکریستی بوده است. این ادعا را می‌توان از طریق مقایسۀ متن آثار هر دو نویسنده اثبات کرد. نویسندگان کوشیدهاند در این پژوهش به صورت توصیفی ـ تحلیلی و با شیوۀ اسناد کتابخانهای میزان تأثیرپذیری فصیح را از آگاتا کریستی تبیین و اثبات کنند. کاری که تاکنون از سوی پژوهشگران و ناقدان ادبیات داستانی صورت نگرفته است و در نوع خود تازگی دارد.
الهام عربشاهی کاشی، رضا شجری،
دوره ۱۶، شماره ۶۴ - ( زمستان ۱۴۰۲ )
چکیده
نقد روش‌‌شناسی و تحلیل آثار ادبی از موضوعات مهم در حوزۀ آثار علمی و پژوهشی است که می‌توان به تأثیر بینامتنی متون ادبی به‌ویژه در ادبیات داستانی پی برد و شباهتها و تفاوتها و میزان تأثیرپذیری آنان از یکدیگر را نقد و بررسی کرد. در پژوهش حاضر، نگارندگان کوشیدهاند با استفاده از روش تحلیل محتوا و مقایسۀ تطبیقی، یکی از شگردهای جاسوسی در جنگ را در هفت داستان مشهور ادبی و تاریخی «پادشاه جهود و نصرانیان» در مثنوی و حیات الحیوان دمیری، «بوم و غراب» در کلیله و دمنه، «نبرد فیروزشاه با هیطالیان» در تاریخ طبری، «شغاد و رستم» در شاهنامۀ فردوسی، «نبرد زبا و جزیمه» در تاریخ بلعمی، «بیبی ستی و ابومسلم» در ابومسلم‌نامه نقد و بررسی و تفاوتها و شباهتهای این متون را ارزیابی کنند و از طریق تحلیل محتوای دادههای داستانی، پی‌رنگ واحد آن‌ها را به وضوح نشان دهند. نتایج نشان داد که شیوۀ جاسوسی در داستان پادشاه جهود و نصرانیان در مثنوی و حیات الحیوان از حیث ساخت و محتوا قوی‌تر از سایر داستانهاست، زیرا شیوۀ نفوذ در آن بر پایۀ نوعی جنگ شناختی است که بدون هیچ درگیری نظامی با هدف تسلط بر قدرت شناخت و نشانه گرفتن باورهای دینی دشمن توانسته است در بین ترسایان اختلاف ایجاد کند و آنان را نابود سازد؛ اصلی که در داستانهای دیگر رعایت نشده است.
دوره ۱۹، شماره ۷۶ - ( ۲-۱۴۰۱ )
چکیده
نگارندگان در این پژوهش کوشیدهاند ضمن شناسایی انواع غلو و بررسی و تحلیل آن در شعر آیینی، دلایل ورود و گسترش آن را در این گونۀ ادبی بررسی کرده تا بتوانند شاعران و سخن‌سرایان را از افتادن در چنین دامی نجات دهند. جامعۀ هدف ما در این پژوهش، منتخبی از شاعران آیینی است که اینگونه آسیب ها در اشعارشان جلوۀ بیشتری داشته است؛ اتصاف صفات و اسماء ویژه خداوند به ائمه علیهم السلام و جعل داستان های اساطیری و افراط در امیدوار ساختن مردم به شفاعت آن بزرگان، نمونه هایی از آسیب های محتوایی است که در این پژوهش سعی شده تا با روش تحلیلی-توصیفی، بدان پرداخته شود.
