جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای رئوف زاده
نرگس رئوف زاده، راضیه اسلامیه، مرتضی لک،
دوره ۱۶، شماره ۶۴ - ( زمستان ۱۴۰۲ )
چکیده
در دهههای اخیر بهدلیل بحرانهایی که بشر در طبیعت ایجاد کرده، بازنگری در رابطۀ انسان و طبیعت اهمیت ویژهای یافته و در این میان ادبیات نیز سهم بسزایی داشته است. شکاف موجود بین آسیبهای زیستمحیطی و پیامدهای آن، سبب بیتوجهی انسانها به عواقب تخریبهای زیستمحیطی شده است. مطالعۀ حاضر با بهرهگیری از نقد بومگرا و تکیه بر مفاهیمی چون انسانمداری، بومشناسیژرفنگر، بومشناسیسطحینگر و زیستمداری، برای نخستینبار به بررسی تطبیقی دو رمان اهل غرق اثر منیرو روانیپور و رؤیاهای حیوانی اثر باربارا کینگس الور میپردازد. پژوهش فوق با معرفی اخلاق زیستمحیطی پستمدرن که بومشناسی ژرفنگر است، سیطرۀ ایدئولوژی انسانمداری را بهطور کامل رد کرده است و تنها راه نجات از بحرانهای زیستمحیطی را خودشناسی و همذاتپنداری با طبیعت میداند. روانیپور و کینگسالور هر دو از ترومای زیستمحیطی که رنج ناشی از تخریبهای زیستمحیطی را شامل میشود رنج میبرند و سعی دارند در بهبود اوضاع طبیعت گامی مؤثر بردارند. ترومای زیستمحیطی هر دو نویسنده را ترغیب میکند تا با آسیبهایی که انسانها آگاهانه یا ناآگاهانه به طبیعت وارد میسازند مقابله کنند. این تحقیق بر آن است تا نشان دهد چیرگی ایدئولوژی انسانمداری که نگرشی سودجویانه و منفعتطلبانه را به همراه دارد، به شدت سبب تخریب طبیعت میشود. این در حالی است که بومشناسیژرفنگر با تکیه بر زیستمداری ضمن خودداری از آسیب به محیط زیست با هدف کسب منفعت، دغدغهای جز حفظ محیط زیست و منابع موجود در آن را ندارد.