دوره 17، شماره 65 - ( 1403 )
جلد 17 شماره 65 صفحات 11-5 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استاد ، fotoohirud@gmail.com
چکیده: (585 مشاهده)
از آغاز دهۀ هفتاد تا کنون که در آستانۀ قرن پانزدهم شمسی هستیم ادبیات‌شناسی فارسی در دانشگاههای ایران در قیاس با نیم قرن پیش از آن، فراز و نشیبهای زیادی را از سرگذرانده است. دیدگاهها و نگرشها به مسائل گوناگون ادبیات، به تنوع و تعدد شاخه‌های مطالعات ادبی انجامیده است و از سویی پژوهش ادبی با دیگر رشته‌های علوم انسانی پیوندهایی ولو سست و ناپایدار پیدا کرده است.
دستاوردهای ادبیات‌شناسی در سه دهۀ اخیر بر خلاف آنچه منتقدان و آسیب‌شناسان طرح می‌کنند چندان نومیدکننده نیست. در این سالها پژوهش‌های زیادی در قالب رساله‌های دکتری، مقالات پژوهشی و دانشنامه‌ای، تک‌نگاریهای دقیق دربارۀ آثار و مؤلفان منتشر شده است. یافته‌های پژوهشی اخیر، پاره‌ای از روایتهای مشهور ادبیات‌شناسان پیشین را که حکمِ نظریۀ مرجع در ادبیات‌شناسی و مطالعات ادبیات فارسی پیدا کرده بود مشکوک ساخته یا از اعتبار انداخته است.
دستاوردهای ادبیات‌شناسی در سه دهۀ اخیر بر خلاف آنچه منتقدان و آسیب‌شناسان طرح می‌کنند چندان نومیدکننده نیست. در این سالها پژوهش‌های زیادی در قالب رساله‌های دکتری، مقالات پژوهشی و دانشنامه‌ای، تک‌نگاریهای دقیق دربارۀ آثار و مؤلفان منتشر شده است. یافته‌های پژوهشی اخیر، پاره‌ای از روایتهای مشهور ادبیات‌شناسان پیشین را که حکمِ نظریۀ مرجع در ادبیات‌شناسی و مطالعات ادبیات فارسی پیدا کرده بود مشکوک ساخته یا از اعتبار انداخته است.
نوع مقاله: پژوهشی کوتاه |
موضوع مقاله:
روش تحقیق ادبی
دریافت: 1403/3/5 | پذیرش: 1403/2/10 | انتشار: 1403/2/10
دریافت: 1403/3/5 | پذیرش: 1403/2/10 | انتشار: 1403/2/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |