جستجو در:
دوره ۷، شماره ۲۵ - ( ۱۳۹۳ )
جلد ۷ شماره ۲۵ صفحات ۱۲۰-۹۹ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghaffari S, Saedi S S. Carnivalesque in Ahmadzadeh’s Shatranj ba Machin-e Qiyamat. LCQ 2014; 7 (25) :99-120
URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-7952-fa.html
URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-7952-fa.html
غفاری سحر، سعیدی سهیلا. کارناوال‌گرایی در شطرنج با ماشین قیامت. نقد ادبی. ۱۳۹۳; ۷ (۲۵) :۹۹-۱۲۰
سحر غفاری* 
۱، سهیلا سعیدی۱
۱، سهیلا سعیدی۱
۱- دانشگاه تهران
چکیده: (۹۵۳۹ مشاهده)
قسمت اعظم رمانهای جنگی فارسی که با موضوع جنگ ایران و عراق نگاشته شده‌اند، به مضامین عقیدتی و سیاسیِ همسان پرداخته و بنابر مصالح اجتماعی، درجهت ترویج گفتمانی واحد عمل کرده‌اند؛ اما در این میان شاهد ظهور آثاری متفاوت، مانند رمان شطرنج با ماشین قیامت نوشتۀ حبیب احمدزاده نیز هستیم که تاحدودی از آثار تک‌گویه فاصله گرفته و از عناصر موجد چندآوایی بهره برده‌اند. درواقع، رمان مذکور از جهاتی چند، با تعریف‌هایی که باختین در مبحث کارناوال‌گرایی درباره رمانهای چندآوایه بیان کرده است، مطابقت دارد. شطرنج با ماشین قیامت با وارد کردن جسمانیات به زندگی قهرمان و همچنین کاربرد گفتار کوچه‌بازاری و دشنام‌آلودِ یکی از شخصیت‌های داستان، موجب تکثر نگرش‌ها و سبک‌های زبانی داستان میشود. جهان‌بینی راوی تنها دیدگاه ابرازشده در داستان نیست؛ این جهان‌بینی به‌واسطۀ پرسش‌های وجودشناسانه و ضد گفتمان یکی دیگر از شخصیت‌ها، اقتدار معهود خود را ازدست می‌دهد. پدیدۀ قرینه‌سازی و خلق جفت‌های تقلیدی برای اشخاص و وقایع داستان نیز برخاسته از خصلت دوسویۀ کارناوال است؛ ضمن اینکه به‌تعویق افتادن کنش قهرمان/ راوی در انجام وظایف نظامی و مشغول شدن به امور غیرمتعارف، پیروزی را به‌عنوان امری مسلم به‌تأخیر می‌اندازد و به این ترتیب، موجب خدشه‌دار شدن عامل کلیدی زمان خطی در رمانهای تک‌گویه میشود.
دریافت: 1392/11/16 | پذیرش: 1392/12/10 | انتشار: 1393/3/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |