۱- دانشجوی دکتری تئاتر / دانشگاه تهران
مدیرمسئول / آکادمی هنر
۲- دانشیار / دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده هنر و معماری
۳- دانشیار / دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم انسانی
چکیده: (۱۱۶۵۰ مشاهده)
در ورود مطالعات بینامتنی در هنر توجه برخی اندیشمندانِ بینامتنیت در تحلیلهای بینامتنی از مطالعات ژرار ژنت به سازوکارهای مختلف متن جلب شده است. ژنت خود با طرح ترامتنیت 5 قسم از این روابط را پیشروی تحلیلگران متن گذاشت. این مطالعات به مرور زمان به سینما نیز راه یافت. هدف این مقاله بررسی ابرمتنها و پیرامتنها -دو جزء ترامتنیت- در سینمای ایران است. در مواجهه با برگرفتگیهای سینمایی متوجه خواهیم شد یک متنِ فیلمی از متون دیگر چه ادبی و چه دیگر متون، به صورتهای مختلف برمیگیرد. یکی از مسائل این پژوهش شناخت انواع برگرفتگیهای سینمایی و ویژگیهای آنهاست. در روابط پیرامتنی، متنی در آستانه متن دیگر قرار میگیرد و به نظر میرسد نسبت آن با زمان اکران مهمترین مسئله در این رابطه است. هدفی که در راستای این مسائل دنبال می¬شود معرفی الگویی از روابط بینا-متنی است که انواع این برگرفتگیها و روابط زمانی پیرامتنی را در سینمای ایران مشخص ¬کند. برای رسیدن به مناسبات ابرمتنی و پیرامتنی در سینمای ایران؛ برخی از فیلمهای سینمای ایران در دو دهه 1370 و 1380 مورد مطالعه قرار گرفته است.
نوع مقاله:
نظری |
موضوع مقاله:
نقد نشانه شناختی|نقد فیلم دریافت: 1391/3/24 | پذیرش: 1391/9/3 | انتشار: 1391/9/20