دوره ۱۰، شماره ۴۰ - ( ۱۳۹۶ )                   جلد ۱۰ شماره ۴۰ صفحات ۱۱۴-۹۳ | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.20080360.1396.10.40.4.1

XML Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
زمانی فاطمه، رضایی محمد. حافظ: پسامدرنِ سده هشتم . نقد ادبی. ۱۳۹۶; ۱۰ (۴۰) :۹۳-۱۱۴

URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-۲۹-۲۲۹۷۴-fa.html

حافظ: پسامدرنِ سده هشتم
فاطمه زمانی*۱، محمد رضایی۱
۱- دانشگاه سمنان
چکیده:   (۷۰۴۳ مشاهده)
در مورد پسامدرنیسم دو دیدگاه کلی وجود دارد: دیدگاه اول آن را متعلق به دوره تاریخی خاصی می­داند و دیدگاه دوم آن را همچون سبک هنری و ادبی می­نگرد. مطابقِ دیدگاه دوم، هر اثری که از ساختار و فرم آثار پسامدرن، مانند عدم انسجام، عدم قطعیت، ناباوری به فراروایت­ها، عنصر وجودشناسی، طنز و آیرونی، نقیضه­گویی و بینامتنیت، برخوردار باشد، پست‌مدرن شمرده می‌شود. از آنجا که ساختارشکنی، طنز، نقیضه، اعتراض به کلان­روایت­ها و... از ویژگی­های سبکی مسلّم غزلیات حافظ است، این فرض تقویت می‌شود که حافظ از سبک پسامدرن برخوردار است. بنابراین با توجه به دیدگاه دوم، نگارنده در مقاله حاضر سنجش غزلیات حافظ با تکیه بر ویژگی­های سبکی مکتب پست­مدرن را پیش روی قرار داده است. بر اساس نتیجه این بررسی شاید بتوان گفت از میان شاعران کلاسیک ایران حافظ تنها شاعری است که نه همچون نویسندگان عصر حاضر با تکیه بر خودآگاهی پسامدرنی، بلکه با تکیه بر نوعی ناخودآگاهی پسامدرنی، به ساختارشکنی مؤلفه­های بلاغی و ستیز با مطلق‌اندیشی­های عصر خویش برخاسته و شاهکار پسامدرن دوران خویش را خلق کرده ­است.
واژه‌های کلیدی: پسامدرنیسم، نقیضه‌گویی، بینامتنیت، عدم قطعیت، غزلیات حافظ
متن کامل [PDF 300 kb]   (۲۸۶۲ دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: انواع ادبی
دریافت: 1396/7/27 | پذیرش: 1396/12/17 | انتشار: 1396/12/21
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.