TY - JOUR T1 - Literary-Colloquial Style in Iskandar Nameh by Manouchehr Khan Hakim TT - سبک ادبی ـ عامیانه در اسکندرنامۀ منوچهرخان حکیم JF - mdrsjrns JO - mdrsjrns VL - 6 IS - 23 UR - http://cfl.modares.ac.ir/article-11-28331-fa.html Y1 - 2018 SP - 151 EP - 181 KW - Storytelling of Iskandar Nāmeh KW - Stylistics KW - Lexical level KW - Colloquialism KW - Literary style N2 - از اسکندرنامۀ منوچهرخان حکیم، ملقب به اسکندرنامۀ نقالی، به­منزلۀ متنی ساده در ادبیات عامیانه یاد می­شود که در برابر متون منشیانۀ عصر صفوی قرار دارد؛ اما کوشش­های مؤلف برای آفرینش اثری فاخر و حماسی در تمام متن دیده می­شود. مقالۀ حاضر در پی آن است تا بررسی کند که مؤلف از چه شگردهای سبکی در این زمینه بهره برده و تا چه اندازه در دستیابی به هدف خود موفق بوده­ است. همچنین، کدام­یک از دو سوی فاخرنویسی و عامیانه­نویسی بسامد بیشتری دارد؟ بر این اساس، مؤلفه­های سبکی سطح لغوی در تمام متن کلیات هفت­جلدی اسکندرنامۀ نقالی بررسی و مقوله­های عامیانه­­نویسی و فاخرنویسی در آن­ها شناسایی شده­ است­. گرایش­های لغوی مؤلف برای فاخرنویسی به دو حوزۀ کهن‌گرایی و عناصر ادبی رایج در همۀ دوره­های سبکی تقسیم می­شود و ساخت­های گوناگون صفت و موصوف، واژه­های کهن، حروف ندا و «را»، ساخت­های گوناگون فعل، عربی­گویی، القاب و عناوین طولانی، لغات و اصطلاحات فاخر، آن را به متون فنی و متکلف نزدیک کرده است. در حوزۀ عامیانه­­نویسی نیز، مواردی مانند لغات عامیانه، نام­سازی­های جعلی، املای نادرست، ناسزاگویی،­ متن را در حوزۀ ادبیات عامیانه قرار داده است­. تلفیق شکوهمندنویسی با عامیانه­نویسی، سبکی دوگانه و مشوش ساخته است؛ از سویی ادبی و از سوی دیگر عامیانه است که متن تحت تأثیر ناهنجاری­ها و قیاس­های متعدد، گاه از فصاحت و روانی دور می­شودو درنتیجه، به متنی هزل­گونه تبدیل شده­ است. M3 ER -