%0 Journal Article %T Literary-Colloquial Style in Iskandar Nameh by Manouchehr Khan Hakim %J Culture and Folk Literature %V 6 %N 23 %U http://cfl.modares.ac.ir/article-11-28331-fa.html %R %D 2018 %K Storytelling of Iskandar Nāmeh, Stylistics, Lexical level, Colloquialism, Literary style, %X از اسکندرنامۀ منوچهرخان حکیم، ملقب به اسکندرنامۀ نقالی، به­منزلۀ متنی ساده در ادبیات عامیانه یاد می­شود که در برابر متون منشیانۀ عصر صفوی قرار دارد؛ اما کوشش­های مؤلف برای آفرینش اثری فاخر و حماسی در تمام متن دیده می­شود. مقالۀ حاضر در پی آن است تا بررسی کند که مؤلف از چه شگردهای سبکی در این زمینه بهره برده و تا چه اندازه در دستیابی به هدف خود موفق بوده­ است. همچنین، کدام­یک از دو سوی فاخرنویسی و عامیانه­نویسی بسامد بیشتری دارد؟ بر این اساس، مؤلفه­های سبکی سطح لغوی در تمام متن کلیات هفت­جلدی اسکندرنامۀ نقالی بررسی و مقوله­های عامیانه­­نویسی و فاخرنویسی در آن­ها شناسایی شده­ است­. گرایش­های لغوی مؤلف برای فاخرنویسی به دو حوزۀ کهن‌گرایی و عناصر ادبی رایج در همۀ دوره­های سبکی تقسیم می­شود و ساخت­های گوناگون صفت و موصوف، واژه­های کهن، حروف ندا و «را»، ساخت­های گوناگون فعل، عربی­گویی، القاب و عناوین طولانی، لغات و اصطلاحات فاخر، آن را به متون فنی و متکلف نزدیک کرده است. در حوزۀ عامیانه­­نویسی نیز، مواردی مانند لغات عامیانه، نام­سازی­های جعلی، املای نادرست، ناسزاگویی،­ متن را در حوزۀ ادبیات عامیانه قرار داده است­. تلفیق شکوهمندنویسی با عامیانه­نویسی، سبکی دوگانه و مشوش ساخته است؛ از سویی ادبی و از سوی دیگر عامیانه است که متن تحت تأثیر ناهنجاری­ها و قیاس­های متعدد، گاه از فصاحت و روانی دور می­شودو درنتیجه، به متنی هزل­گونه تبدیل شده­ است. %> http://cfl.modares.ac.ir/article-11-28331-fa.pdf %P 151-181 %& 151 %! %9 پژوهشی اصیل %L A-1-25453-2 %+ %G eng %@ 2345-4466 %[ 2018