دوره 1، شماره 2 - ( 1387 )
جلد 1 شماره 2 صفحات 169-144 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری زبان شناسی دانشگاه تهران
2- دانشجوی دکتری زبانشناسی دانشگاه تربیت مدرس
2- دانشجوی دکتری زبانشناسی دانشگاه تربیت مدرس
چکیده: (10731 مشاهده)
در این مقاله، ابتدا به‌اختصار تبارشناسی پژوهش‌های روایت‌شناختی را در آغاز قرن بیستم (یعنی پیش از شکل‌گیری رشته‌ای به‌نام روایت‌شناسی) بیان، و به‌طور مشخص ریخت‌شناسی روایت را در آلمان، روسیه و سنت آنگلو-آمریکایی معرفی می‌کنیم. سپس بخش عمده مقاله را به بررسی روایت‌شناسی ساختارگرا و تقابل‌های دوگانه، مقوله‌بندی عناصر روایی و رده‌شناسی روایت اختصاص می‌دهیم. در این بخش، مهم‌ترین آرای ژرار ژنت، استانزل، جرالد پرینس، میکی بال و سیمور چتمن به‌اجمال بازگو می‌شود. در پایان، نگاهی می‌افکنیم به تحولات غیرصورتگرای متأخر در این حوزه که بیشتر مبتنی بر مطالعات شناختی بوده‌اند. در این میان توجه خود را بر کاربردشناسی زبان‌شناختی و به‌ویژه روند احیای الگوهای زبانی توسط مطالعات شناختی متمرکز می‌کنیم؛ به‌این‌ترتیب، روش پژوهش حاضر، نظری می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: روایت‌شناسی، تبارشناسی، رده‌شناسی، ریخت‌شناسی، ساختارگرایی، شناخت‌شناسی، کاربردشناسی
نوع مقاله: نظری |
موضوع مقاله:
ادبیات عامیانه
دریافت: 1387/4/21 | پذیرش: 1387/5/21 | انتشار: 1387/6/5
دریافت: 1387/4/21 | پذیرش: 1387/5/21 | انتشار: 1387/6/5
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |