رمان تنها حوزه‌‌ی آفرینش ادبی است که نه همچون علوم اجتماعی و فلسفه آلودۀ تعقل شده است و نه مانند شعر و افسانه یکسره حیاتی مستقل از زندگی عملی روزمرۀ انسان دارد و براین اساس دارای بیشترین ظرفیت برای بازنمایی زندگی انسان معاصر است. مقاله‌ی حاضر به دنبال نقد جامعه‌شناسانه ی سرمایه‌های شخصیت‌های زن در رمان دل فولاد نوشته‌ی منیرو روانی‌پور است. رهیافت نظری این مقاله ایده‌ی انواع سرمایه‌ی پیر بوردیو جامعه شناس، مردم شناس و فیلسوف فرانسوی است. بوردیو بر این باور است.وی علاوه بر ایده‌ی مارکسیستی سرمایه‌ی اقتصادی انواع دیگری از سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و نمادین را نیز بر می‌شمرد. بنابراین در این مقاله در پرتو نظریه فوق انواع سرمایه‌های زنان، تولید، بازتولید و تبدیل آن‎‌ها بررسی می‌گردد و با توجه به حجم و ترکیبی که زنان از این سرمایه‌ها در اختیار دارند فرادستی یا فرودستی آنان در فضای اجتماعی نشان داده می‌شود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که سرمایه‌ی اقتصادی زنان سیری منفی را سپری می‌کند، آنان درتولید و بازتولید سرمایه‌ی نمادین با بحران ناباروری مواجه‌اند، سرمایه‌ی اجتماعی‌شان نیز زخم‌خورده‌ی انواع کنترل‌های اجتماعی و اشکال متفاوت خشونت است، تنها سرمایه‌های فرهنگی زنان است که در سطحی محدود ومنحصر روندی پویا را در دو سوی افقی و عمودی نشان می‌دهد.    

واژه‌های کلیدی: جامعه‌شناسی ادبیات، انواع سرمایه‌ پیر بوردیو، زنان، منیرو روانی پور، دل فولاد

متن کامل [PDF 292 kb]   (3375 دریافت)