هدف این پژوهش بررسی روایت شناختی و سبک شناختی «روایت محرم» اثر سید مرتضی آوینی در چارچوب نظریه هوش داستانی رندال (1999) است. گرچه تا کنون مطالب بسیاری در مورد منحصر به فرد بودن روایت‌های این نویسنده مطرح شده است، تا کنون هیچ پژوهش علمی‌برای اثبات ویژگی‌های خاص روایت شناختی در آثار او به عمل نیامده است. بررسی آثار آوینی بر مبنایی علمی‌و مبتنی بر نظریه‌های معتبر روایت شناختی گامی‌مؤثر در جهت فهم بهتر ویژگی‌های این آثار و استفاده از این ویژگی‌ها در شکل‌ها و موقعیت‌های دیگر خواهد بود. در این مطالعه، سازوکارهایی که در ارتقای هوش داستانی در چارچوب تحلیلی رندال دخیل هستند، و نمود آن‌ها در متن "روایت محرم" با بهره گیری از مدل روایت شناختی لبوف (2001) مورد بررسی و ارزیابی کیفی و کمی‌ قرار می‌گیرد. در این راستا بخشی از ویژگی‌های روایت شناختی نثر آوینی با ذکر مثال‌هایی از نثر وی و از منظری سبک شناختی و در قالب نمودهای زبانی تبیین می‌شود.

واژه‌های کلیدی: روایت شناسی، سبک شناسی، هوش داستانی، نمودهای زبانی