دوره 12، شماره 45 - ( 1398 )                   جلد 12 شماره 45 صفحات 179-153 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML Print


چکیده:   (8235 مشاهده)
هدف مقاله حاضر تحلیل الگوهای دوتایی روایت، به­ویژه دو اصطلاح مهم فرمالیستیِ فابیولا و سیوژت، است. در این نوشتار، پس از نگاهی به تعاریف اولیه و تحلیل نقدهایی که روش‌شناسی این الگوها را هدف گرفته­اند، کارکردهای فابیولا و سیوژت در نقد داستان برشمرده شده­اند. چهار موضوعِ «موهوم و دست­نیافتنی بودن فابیولا»، «بی­توجهی به بافت اجتماعی روایت»، «تردید در تقدم فابیولا» و «تردید در فابیولا به­عنوان مادّه خام روایت» مهم­ترین محورهای نقدهایی هستند که بر فابیولا و سیوژت و الگوهای مشابه وارد شده­اند. باوجود این انتقادات، توجه به الگوی فابیولا/ سیوژت و تفاوت­های آن با الگوهایی مشابه، همچون داستان پایه/ گفتمان، در نقد داستان کارکردهایی مفید به‌همراه دارد. توجه به متون منفرد ادبی، پرورش خلاقیت منتقد در کشف شگردهای ادبی و تقویت جنبه­های ادبی نقد داستان مهم­ترین کارکردهای عملی این مفاهیم فرمالیستی هستند. بازاندیشی در این میراث فرمالیستی می­تواند رشد خلاقیت در نقدهای دانشگاهی ادبیات فارسی را درپی داشته باشد.
 
متن کامل [PDF 490 kb]   (1076 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: ادبیات عامیانه
دریافت: 1398/4/1 | پذیرش: 1398/4/1 | انتشار: 1398/4/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.