دوره 13، شماره 52 - ( 1399 )                   جلد 13 شماره 52 صفحات 168-139 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

zamani F, Rezaei M. Interartistic, Intertexual and Comparative Analysis of “Khandidani” Poetry. LCQ 2020; 13 (52) :139-168
URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-38392-fa.html
زمانی فاطمه، رضایی محمد. «اطوزنامه»‌ی ملافوقی، مرام‌نامه پرپوچ‌گویی. نقد ادبی. 1399; 13 (52) :139-168

URL: http://lcq.modares.ac.ir/article-29-38392-fa.html


1- استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کوثر بجنورد ، zamani.fatemeh@ut.ac.ir
2- استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان
چکیده:   (2167 مشاهده)
طرز «تزریق»  یکی از سبک­های رایج و شناخته­شده میانه سده دهم در شعر فارسی است که به اشعار مسلوب‌المعنی، مضحک، مهمل­ و هزل­آمیز اطلاق می­شده و اغلب با عباراتی مطایبه‌آمیز و الفاظی رکیک و گاه دور از هنجارهای اخلاقی معمول در شعر و نثر فارسی رواج ­یافته است. در بین شاعران تزریق­گوی، فوقی یزدی که تمام آثار خود را در این سبک نوشته، با وضع اصطلاح «پرپوچ»، واژه‌ای فارسی و به‌مراتب گویاتر و رساتر از «تزریق» ارائه کرده است. وی در مقدمه «اطوزنامه» و درضمن اشعار خویش به مبانی فکری و مختصات ادبی این سبک اشاره کرده­ است که می­توان آن را مرام‌نامه شاعران «پرپوچ­گو» و به‌حقیقت نام اعظم معنازدگی دانست. در مقاله حاضر، ابتدا اصطلاح «پرپوچ» و دلالت­های معنایی و عوامل سازنده آن معرفی شده؛ سپس با تکیه بر اشعار فوقی یزدی، به مهم‌ترین عوامل رواج این سبک، همانند واکنش نقیضه­آمیز به شاعران طرز خیال دور، مفاسد اخلاقی و نداشتن جهان‌بینی مرکزی، اشاره­ شده ­است؛ آن‌گاه مختصات ادبی پرپوچ­گویی، مانند هنجارشکنی­های زبانی، هزل و هجو، طنز، نقیضه­گویی و کارناوال‌گرایی، واکاوی شده است.  
متن کامل [PDF 828 kb]   (744 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: سبک شناسی
دریافت: 1398/9/2 | پذیرش: 1399/9/4 | انتشار: 1399/10/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.